ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ
Η μετάδοση της νόσου από ζώο σε ζώο (δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο) γίνεται μέσω κροτώνων του είδους Rhipichephalus Sanguineus. Τα τσιμπούρια αυτά αποτελούν και την κύρια «δεξαμενή» και τον κύριο φορέα της Ehrlichia Canis, η οποία μπορεί να παραμείνει μέσα τους για πάνω από 150 μέρες μετά την απόσπασή τους από το σώμα του σκύλου. Αναφέρονται και περιστατικά μόλυνσης κατά τις μεταγγίσεις αίματος.
Μόλις ο κρότωνας δαγκώσει το σκύλο η ερλίχια εισβάλλει στον οργανισμό του σκύλου και προσβάλλει τα μονοκύτταρα του αίματος και τα μακροφάγα των ιστών. Τα μολυσμένα κύτταρα «κρύβονται» σε μικρά αγγεία και σε ενδοθηλιακούς ιστούς Η διάρκεια αυτής της περιόδου επώασης ποικίλει από 1 έως 3 εβδομάδες και ακολουθεί η νόσος, η οποία χωρίζεται σε 3 φάσεις:
- Οξεία φάση (διάρκεια 2 έως 4 εβδομάδες)
- Υποκλινική φάση (διάρκεια μήνες έως 5 χρόνια)
- Χρόνια φάση
Οι φυλές που εμφανίζουν προδιάθεση για την νόσο είναι τα German shepherd dog και τα Doberman
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
- Οξεία φάση:
Αυτά που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι πυρετός, ορώδες η πυώδες οφθαλμικό έκκριμα, ανορεξία, απώλεια βάρους, λεμφαδενοπάθεια ενώ είναι συχνή και η παρουσία κροτώνων επάνω στο ζώο. Επίσης συχνά εμφανίζεται οίδημα(πρήξιμο) των
άκρων και του όσχεου. Παρόλο την καταστροφή των αιμοπεταλίων, πολύ σπάνια παρατηρούνται αιμορραγίες ,και όταν υπάρχουν είναι μικρές. Στις γενικές εξετάσεις αίματος βρίσκουμε μείωση του αριθμού των ερυθρών και λευκών αιμοσφαιρίων και των θρομβοκυττάρων. Η αναιμία είναι ήπια, ενώ σε μικροσκοπική εξέταση του αίματος βρίσκουμε και τον ίδιο τον μικροοργανισμό.
- Υποκλινική φάση:
Ο σκύλος φαίνεται υγιής και συνήθως δεν υπάρχουν κρότωνες. Η αιματολογική του εικόνα όμως είναι ίδια με αυτή τη οξείας φάσης.
- Χρόνια φάση :
Είναι το τελικό στάδιο κατά το οποίο παρατηρούμε κατάπτωση, απώλεια βάρους, ωχρούς και αναιμικούς βλεννογόνους, κοιλιακό πόνο, πετέχιες και εκχυμώσεις στο δέρμα και τους βλεννογόνους, ρινορραγία αιμορραγίες, λεμφαδενοπάθεια, σπληνομεγαλία, ηπατομεγαλία, δύσπνοια και αρρυθμίες. Αιματολογικά βρίσκουμε τα ίδια με την οξεία φάση και επιπλέον η αναιμία είναι πολύ σοβαρή, υπάρχει αύξηση των ηπατικών ενζύμων καθώς και μια κυτταροπενία στον μυελό των οστών.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Βασίζεται στο ιστορικό του ζώου, στην κλινική εικόνα και στα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων. Σημαντικό διαγνωστικό όπλο είναι τα ειδικά ορολογικά τεστ ( kit Ερλιχίωσης), τα οποία σε 20 λεπτά δίνουν θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η ερλιχίωση είναι μια νόσος που θεραπεύεται απόλυτα εφόσον διαγνωσθεί έγκαιρα και γίνει η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Η ανταπόκριση του ζώου είναι άμεση στην οξεία φάση ενώ στην χρόνια φάση είναι σταδιακή. Δυστυχώς η πρόγνωση είναι δυσμενής σε ζώα στα οποία ο μυελός έχει πάθει σοβαρή μόνιμη βλάβη εξαιτίας της χρονιότητας της νόσου. Το φάρμακο εκλογής είναι η δοξυκυκλίνη, άλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και άλλα φάρμακα.
ΠΡΟΛΗΨΗ
Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Στόχος είναι τα τσιμπούρια. Έτσι λοιπόν ο τακτικός εξω-αποπαρασιτισμός με τα συνήθη μέσα (αμπούλες, σπρέι, κολάρα) είναι το καλύτερο προληπτικό μέσο. Επίσης η τακτική εξέταση του σκύλου με τα ειδικά τεστ είναι ένα όπλο στα χέρια μας, καθώς πέρα από τη διάγνωση της νόσου, βοηθά και στον εντοπισμό των ασυμπτωματικών υποκλινικών φορέων.